Misschien vraag je je dat wel eens af. Mijn ervaringen met groepjes die ik zelf meeneem naar Zakynthos zijn heel positief. Lees in dit blog wat het zo leuk maakt! Het is een verslagje van herfst wandelreis 2024.
Kennis maken
Hoewel ik met iedereen vooraf wel even contact had gehad, was het toch best spannend om met een volslagen onbekend groepje vrouwen naar Zakynthos te vertrekken om er ruim een week met elkaar door te brengen. Maar toen we elkaar op Schiphol ontmoetten was het ijs al gauw gebroken en brachten we de wachttijd tot vertrek bij de gate gezellig kletsend door. Een gemêleerd gezelschap, gemiddeld begin zestig, met één uitschieter naar boven en één naar beneden (83 resp. 23 jaar oud).
Op stap met een lokale gids
Maar gelijkgestemd wat betreft het doel van de reis: samen een actieve en afwisselende wandelweek beleven in de prachtige natuur van het Griekse eiland Zakynthos, begeleid door een lokale gids. Die - zo bleek - niet alleen ons goed wegwijs maakte op het eiland omdat hij er geboren en getogen is, maar door zijn zorgzaamheid en vrolijkheid bovendien bijdroeg aan het groepsgevoel, dat gaandeweg ontstond en sterker werd naarmate de reis vorderde. Op het programma stonden ‘hikes’ van tussen de 5 en 10 km per dag, soms in vlak en gemakkelijk terrein en soms in bergachtig gebied op onverharde wegen, wat een flinke conditie vergde en soms goed moest opletten waar je je voeten zette tijdens het stijgen en dalen.
Een afwisselende wandelweek: cultuur, geschiedenis en gerechten van het eiland proeven
In een week het eiland ontdekken, was dus het doel. En tussendoor genieten van heerlijke lokale gerechten tijdens de gezamenlijke maaltijden, leren over de tradities van het eiland en over de landbouwproductie. Zo bezochten we een kaasmakerij, een olijfpersbedrijfje en een landbouwcoöperatie in een bergdorpje, gerund door vrouwen. Ook brachten we een bezoek aan een eeuwenoud nonnenklooster dat nog steeds bewoond en beheerd wordt door nonnen. Een heel bijzonder extraatje was een korte maar heftige hike naar een nog ouder ‘klooster’; gehouwen in een rots, waar monniken ooit hun tijd doorbrachten. Het smalle pad door het bos in de bergen dat er heen leidt wordt wel de ‘path of faith’ genoemd, want je moet echt op God durven vertrouwen om de grot te bereiken en niet voortijdig uit te glijden en naar beneden te vallen…
Gelukkig kwamen we allemaal veilig aan bij de grot (de oudste deelneemster was gezien de zwaarte van de wandeling bij de nonnen gebleven). De jongste nonnen ondernemen de tocht regelmatig, om de grot schoon te houden en er kaarsjes te branden.
Een verfrissende duik in het blauwe water van de Ionische zee
Een andere highlight van de week was een boottocht langs grotten met ongelofelijk blauw water, waar we zelfs in konden zwemmen. De temperatuur was perfect terwijl het toch al begin oktober was. En we hoopten de ‘caretta caretta schildpad’ te spotten, want daar staat Zakynthos om bekend: als het eiland waar deze schildpad haar eitjes legt, in een tegenwoordig beschermd natuurgebied. Vele vrijwilligers beschermen de nesten, doen er onderzoek en geven voorlichting aan het publiek.
In een week het eiland rond; bergen, rotsen, de groene natuur en de stad Zakynthos
Tijdens de dagelijkse wandelingen genoten we van de fantastische vergezichten over het eiland en de zee en van de soms bizarre vormen die de natuur creëert in de rotsen; zoals een gigantische boog in een inham, waar toeristen op klimmen en in zee springen. Ook namen we een duik bij een ‘hidden beach’ waar onze gids ons heen leidde.
De laatste ochtend besteedden we aan een bezoek aan de gezellige hoofdstad van het eiland. We rondden de reis af met de ‘sunset hike’, een stevige klim en dito afdaling, waarbij het nog even spannend was of we inderdaad de zon in de zee zouden zien zakken, want het was de hele dag bewolkt geweest. Maar gelukkig op dat moment niet, wat niet alleen prachtige foto’s opleverde, maar ook een gezamenlijk moment van rust en bezinning tussen de olijfbomen.Â
We keken er terug op een bijzondere week met de groep die elkaar steeds beter had leren kennen, (soms heftige) levenservaringen met elkaar had gedeeld en – met of zonder een glas rosé – ook veel met elkaar heeft gelachen. We sloten de week af met de belofte om elkaar in Nederland op te zoeken voor een mooie wandeling door de Scheveningse duinen of in een heidegebied bij ’t Gooi.
Nog niet overtuigd? De reviews van deelnemers spreken voor zich en deze foto's hopelijk ook:
Hier vind je ook een leuke filmimpressie van de herfst wandelvakantie 2024
Comments